"Καλέ μου Θεέ,
Κάνε με να ξέρω τι θέλω και τι σου ζητώ όταν προσεύχομαι, γατί εσύ ανταποκρίνεσαι κι εγώ κάθε τόσο βρίσκομαι αυτοπαγιδευμένη.
Δίδαξέ με να καταλαβαίνω πως έτσι κι αλλιώς, κάθε μέρα, μου δίδεται ό,τι ακριβώς χρειάζομαι, πως πίσω από κάθε ατυχία μου υπάρχει μια δική μου κακία ή βλακεία. Πως η δική σου πραγματικότητα είναι πολύ πιο έξυπνη από τη δική μου φαντασία.
Όπως σου λέμε και σου ξαναλέμε τις Κυριακές, καθάρισε κι εμένα από κάθε θλίψη, οργή, κίνδυνο και ανάγκη.
Από τη θλίψη που μου φέρνει η αυτολύπηση. Από την οργή που με γεμίζει η ανημποριά μου να συγχωρώ τους άλλους. Απ' τους κινδύνους που επινοεί η αγωνία της απιστίας μου.
Απ' τις ανάγκες που φαντάζεται η απληστία μου.
Και πιο πολύ απ' όλα, σε παρακαλώ για το πιο δύσκολο: κάνε κάποτε ν' αγαπήσω τον εαυτό μου, ώστε να μην έχω πια λόγο να είμαι εγωίστρια.
Να κατανοώ τους άλλους για να σωθώ απ' τις ενοχές.
Να είμαι καλή και όταν δεν είμαι καλά, οι προσφορές μου να είναι τίμιες και όχι καλυμμένες λεηλασίες. Να μην πανικοβάλλομαι, να μη θίγομαι, αλλά απλά και ταπεινά να μισοξέρω ποια είμαι"
ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου